Lieve mama,

Ik haak direct bij Debbie aan, geen moment te verliezen en dus pak ik deze kans met twee handen aan. Voor het gesprek maakt het niet uit of ik een jongen of een meisje ben. Dat is niet belangrijk.

Waar het wel omgaat is dat ik graag zou willen dat je ging stoppen met rennen, vliegen, hollen en doorgaan. Je bent werkelijk altijd in beweging. En is je lichaam niet aan het rennen, dan is het je hoofd wel wat ontzettend druk is. Ik vind het zo belangrijk dat je even de tijd gaat nemen voor andere dingen. Je rent holt, vliegt, danst, springt, loopt en beweegt alleen maar omdat je iet naar jezelf wilt luisteren. Je bent bang om echt te gaan voelen, wat je voelt. Je gaat hier geen aandacht aan geven, dat vind je eng. Je bent bang om te worden weggezet als een persoon die haar geoel volgt en dus volg je je hoofd gewoon lekker. Mee gaan met wat andere vinden en denken, terwijl het zo belangrijk is om dit toch echt niet te doen.

Ik kom bij jullie, bij papa en jou om je hiermee te helpen. En dit is gelijk de eerste stap. Wanneer je niet wilt gaan luisteren naar deze stap, zal ik andere dingen gaan laten zien, die nodig zullen zijn om jou echt naar jezelf te doen laten luisteren. En dat wil ik liever niet. Maar het ontzettend belangrijk dat je een stap gaat maken. Voor mij, voor de toekomst.

Want ik ben een hele gevoelige baby. Ik wil graag die connectie met je maken, dat je even de tijd voor mij neemt. Echt voor mij neemt en mij laat zijn zoals ik ben. Dat ga je in het begin niet zo leuk vinden, dat weet ik nu wel. Maar ik weet waar ik aan begonnen ben. Ik ga de dingen doen op mijn eigen unieke manier, wel een beetje stoer. Wat niet betekent dat ik een jongen ben, want daar heb je me, ik zou ook een stoer meisje kunnen zijn. Het maakt gewoon niet uit. Wanneer jij de tijd neemt om tot rust te komen en vanuit je gevoel gaat leven, papa helpt je hier nu al mee, maar je luistert ook niet naar hem….dan komt alles, echt alles goed. Het maakt niet uit wat er dan is, vanuit ons gevoel zijn we een echt team!

Mama, wees niet bang. Maar pak deze kans en luister alsjeblieft naar mij. Nu mag ik het aan je aangeven op een liefdevolle manier, vanuit een verbinding….Maar als je dit toch niet kunt wanneer ik in je buik zit, dan zorg ik straks dat je echt niet meer mag bewegen. Jouw onrust zorgt ervoor dat ik  niet zo lekker kan slapen en iedere keer als ik dit wil proberen, dan ga je weer in beweging. Wanneer jij stopt met de beweging, ga ik vanuit deze rust lekker slapen en maak je me heel erg blij! Ik zal heerlijk groeien en van je genieten. Nu maak ik me eerder ongerust en dat is niet zo heel erg fijn.

Je kunt de wereld om je heen niet veranderen, wel jezelf. Je mag erin geloven, iets wat jij straks regelmatig aan mij zult vertellen. Alleen ik kan je niet geloven als jij niet in jezelf gelooft! Dus lieve, lieve mama ga straks even lekker liggen, lees een boek of sluit je ogen en laat je gevoel toe. Maak een connectie met mij en geef mij even de aandacht die ik zo ontzettend graag van je wil ontvangen. Dan zal ik beloven dat ik je nog voor de rest van de tijd dat ik mag groeien in jouw buik, je je eigen gang laat gaan. Vanuit een liefdevolle zachte verbinding. Gewoon omdat ik ontzettend veel van je hou en heel graag straks bij jou en papa wil zijn! Samen leuke dingen doen, lekker ondeugende dingen doen en hele leuke dingen doen. Vanuit ons eigen gevoel, vanuit ons zelf!

Dank je wel lieve Debbie, dit was het voor mijn mama. Ik denk dat ze hier wel mee aan de slag kan gaan!